Kraków
Kraków – Krakowski Krąg Lokalny Bractwa Piwnego
Kazimierska Piwniczka
Kraków, ul. Dietla 69, www.piwniczka.krakinfo.pl
k.zalas@gmail.com
Skład Rady Starszych:
- Kazimierz Zalas – Przewodniczący Rady Starszych 791-240-867
- Jadwiga Dorosz – zastępca Przewodniczącego
- Tomasz Hejnold– Skarbnik
Spotkania – co drugi piątek, 18.00
Kurpie nie leżą w Krakowie
13.06.2005
WSA w Warszawie jeszcze raz rozstrzygnie, czy krakowski browar Strzelec może oznaczać piwo parą w stroju kurpiowskim.
Musi przy tym uwzględnić przepisy unijne - stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny.
Rozstrzygając sprawę o unieważnienie znaku towarowego Kurpie Doborowe, powołał się na I dyrektywę Rady Unii z 1998 r., mającą na celu zbliżenie ustawodawstwa o znakach towarowych.
Browar Łomża sp. z o.o. jest firmą średniej wielkości. Jego sztandarowym produktem jest piwo Łomża, opatrzone znakiem firmowym z tańczącą parą w strojach kurpiowskich. Prawie identyczną parę umieściła na swojej etykiecie Firma Handlowa Brok Strzelec, działająca obecnie pod nazwą M2M Marketing i Merchandising SA w Krakowie. Urząd Patentowy ten znak w 2002 r. zarejestrował, z pierwszeństwem od 1999 r. Sprzeciw Browaru Łomża okazał się bezskuteczny. Urząd odmówił unieważnienia znaku, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie uwzględnił skargi Browaru. Zarówno urząd, jak i sąd, rozpatrujące sprawę na podstawie obowiązującej poprzednio ustawy o znakach towarowych, stwierdziły, iż nie ma dowodów, że znak Kurpie Doborowe z parą w strojach kurpiowskich jest powszechnie kojarzony z Browarem Łomża. Nie mogą tego potwierdzać etykiety z 2001 r., gdyż było to już po rejestracji od 1999 r. Spółka z Łomży nie wykazała, by rejestracja mogła zagrażać renomie jej znaku i naruszała zasady współżycia społecznego.
W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Browar Łomża zarzucił, że Urząd Patentowy i Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie zinterpretowały przepisy. Kurpie nie leżą ani wKrakowie, gdzie ma swoją siedzibę konkurencyjna firma, ani w Koszalinie, gdzie wytwarza piwo.
- Taki znak może wprowadzać nabywców piwa w błąd co do jego pochodzenia - argumentowała pełnomocniczka Browaru podczas rozprawy. - Ustawa nie zawiera wyraźnego zakazu używania nazw geograficznych czy regionalnych, ale wskutek rejestracji nazwy Kurpie na rzecz jednej firmy, inne przedsiębiorstwa, zlokalizowane na Kurpiach, nie będą mogły jej używać. Zdaniem spółki wniosek o rejestrację zgłoszono w złej wierze, gdy nie doszła do skutku sprzedaż Brokowi łomżyńskiego browaru.
NSA uchylił wyrok sądu wojewódzkiego. Ustawa o znakach towarowych rzeczywiście nie zakazuje rejestracji oznaczeń geograficznych. Jednak Polska przyjęła obowiązek dostosowania swojegoprawa do prawa unijnego. Polskie prawo własności przemysłowej nie zostało co prawda dostosowane do prawa unijnego w terminie - weszło w życie dopiero później. Istniała jednak I dyrektywa Rady Unii z 1998 r., mająca na celu zbliżenie ustawodawstwa o znakach towarowych. Jeżeli unijna dyrektywa nie zostanie zrealizowana w odpowiednim czasie, obowiązuje wprost. Skoro więc znak zarejestrowano w 2002 r., to w związku z niedostosowaniem polskiego prawa obowiązywało stosowanie wprost dyrektywy. W art. 4 ust. 1 pkt 9 mówi zaś ona, że nie są rejestrowane i za nieważne uznaje się znaki towarowe, które mogą wprowadzać w błąd m.in. co do pochodzenia towarów. Rejestracja znaku nastąpiła więc z naruszeniem I dyrektywy. Z taką konkluzją sprawa wraca obecnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (sygn. II GSK 74/05).
Rozstrzygając sprawę o unieważnienie znaku towarowego Kurpie Doborowe, powołał się na I dyrektywę Rady Unii z 1998 r., mającą na celu zbliżenie ustawodawstwa o znakach towarowych.
Browar Łomża sp. z o.o. jest firmą średniej wielkości. Jego sztandarowym produktem jest piwo Łomża, opatrzone znakiem firmowym z tańczącą parą w strojach kurpiowskich. Prawie identyczną parę umieściła na swojej etykiecie Firma Handlowa Brok Strzelec, działająca obecnie pod nazwą M2M Marketing i Merchandising SA w Krakowie. Urząd Patentowy ten znak w 2002 r. zarejestrował, z pierwszeństwem od 1999 r. Sprzeciw Browaru Łomża okazał się bezskuteczny. Urząd odmówił unieważnienia znaku, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie uwzględnił skargi Browaru. Zarówno urząd, jak i sąd, rozpatrujące sprawę na podstawie obowiązującej poprzednio ustawy o znakach towarowych, stwierdziły, iż nie ma dowodów, że znak Kurpie Doborowe z parą w strojach kurpiowskich jest powszechnie kojarzony z Browarem Łomża. Nie mogą tego potwierdzać etykiety z 2001 r., gdyż było to już po rejestracji od 1999 r. Spółka z Łomży nie wykazała, by rejestracja mogła zagrażać renomie jej znaku i naruszała zasady współżycia społecznego.
W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Browar Łomża zarzucił, że Urząd Patentowy i Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie zinterpretowały przepisy. Kurpie nie leżą ani wKrakowie, gdzie ma swoją siedzibę konkurencyjna firma, ani w Koszalinie, gdzie wytwarza piwo.
- Taki znak może wprowadzać nabywców piwa w błąd co do jego pochodzenia - argumentowała pełnomocniczka Browaru podczas rozprawy. - Ustawa nie zawiera wyraźnego zakazu używania nazw geograficznych czy regionalnych, ale wskutek rejestracji nazwy Kurpie na rzecz jednej firmy, inne przedsiębiorstwa, zlokalizowane na Kurpiach, nie będą mogły jej używać. Zdaniem spółki wniosek o rejestrację zgłoszono w złej wierze, gdy nie doszła do skutku sprzedaż Brokowi łomżyńskiego browaru.
NSA uchylił wyrok sądu wojewódzkiego. Ustawa o znakach towarowych rzeczywiście nie zakazuje rejestracji oznaczeń geograficznych. Jednak Polska przyjęła obowiązek dostosowania swojegoprawa do prawa unijnego. Polskie prawo własności przemysłowej nie zostało co prawda dostosowane do prawa unijnego w terminie - weszło w życie dopiero później. Istniała jednak I dyrektywa Rady Unii z 1998 r., mająca na celu zbliżenie ustawodawstwa o znakach towarowych. Jeżeli unijna dyrektywa nie zostanie zrealizowana w odpowiednim czasie, obowiązuje wprost. Skoro więc znak zarejestrowano w 2002 r., to w związku z niedostosowaniem polskiego prawa obowiązywało stosowanie wprost dyrektywy. W art. 4 ust. 1 pkt 9 mówi zaś ona, że nie są rejestrowane i za nieważne uznaje się znaki towarowe, które mogą wprowadzać w błąd m.in. co do pochodzenia towarów. Rejestracja znaku nastąpiła więc z naruszeniem I dyrektywy. Z taką konkluzją sprawa wraca obecnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (sygn. II GSK 74/05).
Rzeczpospolita
DANUTA FREY
